Wiesz... Dzisiaj w moim świecie słońce otula delikatnie twarz promieniami. A ja... Ja... Ja dziś pnę się ku górze po szczeblach drabiny marzeń. Hop! Hop! Przeskakuję z nogi na nogę. Ja niczego się nie boję! Wygwizduję pod nosem melodię, której nuty radości pałętają się po całej pięciolinii mojego szczęścia. Mojego osobistego, własnego szczęścia. Już mi nigdzie nie uciekniesz! Już się nigdzie nie schowasz! Będę Cię, moje szczęście, za rękę mocno trzymała. Będę miała Cię na wieczność! Pozbędę się wszystkich nocnych koszmarów, a z nieba odgonię każdą ciemną chmurę. Nic Cię nie przysłoni. Zbiorę dla Ciebie wszystkie spadające gwiazdy w słoik. A Ty obdarz mnie jedynie uśmiechem. Uśmiechem, który wart jest tyle co złoto. Uśmiechem, dla którego mogę zrobić bukiet ze wszystkich stokrotek, jakie tylko wyrosły na tej planecie. Uśmiechem, który magiczny jest jak łąka pełna pięknych motyli. Obiecaj mi też tylko, że nie odlecisz wraz z ptasim kluczem na zimę. Po prostu bądź, moje szczęście.
Prześlij komentarz